Blacklight

Blacklight is een nieuwe actiethriller geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Mark Williams, de regisseur van Honest Thief.

De film gaat over Travis Block (Liam Neeson), die als freelance ‘fixer’ voor de FBI werkt. Hij helpt en beschermt andere FBI-agenten wanneer ze zich in problemen bevinden. Door zijn oudere leeftijd wil hij met dit werk stoppen om er meer voor zijn dochter en kleindochter te zijn. Voordat hij met zijn pensioen kan beginnen, leert Block over een duister verborgen complot. De FBI probeert dit verborgen te houden voor de rest van de wereld. Politici en journalisten die deze informatie naar buiten probeerde te brengen zijn allemaal vermoord. Block vindt dat de wereld deze geheimen verdient te weten en probeert samen met journalist Mira Jones (Emmy Raver-Lampman) dit nieuws naar buiten te krijgen. Hierdoor wordt hij samen met zijn familie ook door de FBI bedreigd. Zo komt hij tegenover de corrupte FBI-directeur te staan met wie hij vroeger bevriend was. Regisseur Mark Williams valt samen met Liam Neeson wat in herhaling, want de vorige film Honest Thief die ze samen gemaakt hebben, had en gelijksoortig verhaal. Zo komt deze film wat cliché over en kun je thuis ook genoeg gelijke films terugkijken, waarvan sommige zelfs beter kunnen zijn.

Naast Mark Williams hebben beginnende verhaal en scenarioschrijvers aan het script van deze film gewerkt, maar verder ook niets nieuws of bijzonders toegevoegd aan de film. Naast het verhaal is de film zelf ook wat rommelig in elkaar gezet. De film springt veel van gebeurtenis naar gebeurtenis zonder duidelijke uitleg van wat er nu precies aan de hand is. De acties scenes zijn ook niet bijzonder en kunnen wat onduidelijk en rommelig overkomen doordat ze het te duister in beeld brengen of de scenes te veel geknipt en bewerkt hebben. Zo kan het ondanks het bekende herhaaldelijke verhaal toch lastig te volgen blijven. Door het mindere script komt Liam Neeson ook niet goed naar voren in deze film, want ze hebben zijn personage te veel ballast gegeven. Naast zijn vecht kennis en vaardigheden, lijdt hij aan een dwangstoornis. Vervolgens probeert hij ook een goede en beschermende vader en grootvader te zijn. De rest van de cast krijgt door het drukke en rommelige script ook niet echt kansen om wat met hun rollen te doen en komen zowat minder of als standaard over. Ik geef de film als cijfer een:

Dog

Dog is een nieuwe drama komedie geregisseerd door Reid Carolin en Channing Tatum. Dit is voor hun allebei de eerste film die ze hebben geregisseerd. Reid Carolin is in de filmwereld meer bekend als producer en Channing Tatum als acteur. In de film wordt aan ex-soldaat Jackson Briggs (Channing Tatum) gevraagd of hij de voormalige legerhond Lulu naar de begrafenis van haar overleden baasje wil brengen. Briggs hoopt na deze simpele taak weer terug te mogen bij het leger wat hij door oorlogsschade aan zichzelf moest verlaten.

Onderweg leert Briggs dat deze taak toch moeilijker is, want Lulu lijdt aan oorlogstrauma’s, die haar van een rustige hond ineens terug kunnen veranderen in de woeste oorlogshond die ze vroeger was. Hierdoor moet Briggs zelf ook steeds terugdenken aan zijn vroegere oorlogstijden en komen de trauma’s bij hem ook langzaam terug. Briggs en Lulu moeten zo samen hun reis afleggen en proberen hun oorlogstrauma’s de baas te blijven. Dat deze film door beginnende regisseurs en schrijvers is gemaakt valt helaas wel terug te zien, want ze houden het meer bij een standaard rondrit film met een dier. Ze weten een paar scenes mooi in beeld te brengen, maar verder is het gewoon een film waar de personages van punt a naar b reizen en ze onderweg van alles meemaken. Wat ze allemaal meemaken in de film staat vervolgens los van elkaar, waardoor de film soms rommelig over kan komen. Vele van de gebeurtenissen die ze meemaken gebeuren en zijn dan ook zo weer voorbij. Op de verschillende gebeurtenissen die de personages meemaken tijdens hun reis, kan de film verder wel aan de bekende en voorspelbare kant blijven. De film heeft helaas een slechte balans tussen de komedie en drama genres. In het begin van de rondrit komt het meer komisch over waar het hoofdpersonage de hond voor komische doeleinden probeert te gebruiken. Door de toenemende trauma’s verandert de komedie ineens meer in een drama. Deze wisseling van genres had beter gewerkt als ze het drama gedeelte wat beter hadden uitgewerkt en achtergrond hadden gegeven. De film laat wel goed de band tussen mens en dier zien en hoe deze elkaar kunnen helpen met iets zoals een trauma. De film probeert ook als eerbetoon over te komen voor ex-soldaten die zelf ook oorlogsgebeurtenissen hebben meegemaakt. Door het gebrek aan achtergrondinformatie van de trauma’s van het hoofdpersonage en de hond komt dit aspect niet altijd even sterk naar voren. Channing Tatum doet het goed als de hoofdrol van de film, maar omdat hij zich ook bezig heeft gehouden met het regisseren, doet hij helaas verder niets speciaals met deze rol. In het begin kan hij soms wat onzeker overkomen. Gelukkig komt hij gedurende de film wel leuk over met de hond. Het is leuk te zien hoe hun band tijdens de film verandert door alles wat ze gezamenlijk meemaken. De rest van de filmcast spelen meer kleine rollen en komen zo meer ondersteunend over bij de momenten dat Channing Tatum en de hond langs ze komen. Ik geef de film als cijfer een:

Texas Chainsaw Massacre

Texas Chainsaw Massacre is een nieuwe film uit de filmserie, die na de eerste film uit 1974 de andere films negeert en zelf als het enige vervolg probeert over te komen. Deze film is geregisseerd door David Blue Garcia, die verder hiervoor alleen de film Tejano heeft geregisseerd.

In de film probeert een groep jongeren een afgelegen stadje in Texas te veranderen in een succesvolle toeristische trekpleister. Wat de jongeren echter niet weten is dat dit stadje bedoeld was zijn laatste bewoner af te schermen van de rest van de wereld. Deze laatste bewoner is namelijk de brute en mysterieuze Leatherface (Mark Burnham), die verantwoordelijk was voor het bloedbad van vijftig jaar geleden. Met deze nieuwe Texas Chainsaw film proberen ze het succes van de Halloween film uit 2018 na te doen. Zo proberen ze een eigen nieuwe richting in te gaan met deze film en alleen wat bekende momenten terug te brengen uit de eerste film. Bij de Halloween film lukte dit beter, omdat mensen die aan de originele film hadden gewerkt terugkwamen voor de nieuwe film. Bij deze nieuwe Texas Chainsaw film keren helaas geen mensen van de originele film terug, waardoor de nieuwe filmcrew zowat eigenhandig met ideeën en een goed verhaal moeten zien te komen. Regisseur David Blue Garcia en scenarioschrijver Chris Thomas Devlin zijn verder aan de beginnende kant in de filmwereld en dit valt wel aan de kwaliteit van deze film terug te zien. Fede Alvarez en Rodo Sayagues hebben ook meegewerkt aan het verhaal van deze film en hebben samen net iets meer ervaring in de filmwereld, maar helaas niet genoeg om van deze film verder een uniek of goed vervolg te maken. Vervolgens kan het verhaal wel wat cliché overkomen, want de personages begaan vele domme fouten zonder logisch na te denken, waardoor je het bijna niet erg vindt wanneer Leatherface ze te pakken krijgt. Je moet daarnaast ook wel lang wachten voor Leatherface in actie komt, want na ongeveer vijftig minuten in de film maakt hij pas echt gebruik van zijn bekende kettingzaag. Er zitten wel wat vermakelijke scenes in voor slasherfans, maar niet een die beter is dan in de originele Texas Chainsaw Massacre of het eerste vervolg van deze film uit 1986. Voor meer vermaak en een betere film kun je beter een van deze film of zelfs de remake uit 2003 terugkijken. Ik gef de film als cijfer een:

Death on the Nile

Death on the Nile is de tweede verfilming van een moord mysterie van detective Hercule Poirot, die geregisseerd zijn door Kenneth Branagh. Hij heeft ook de eerste film over Hercule Poirot Murder on the Orient Express geregisseerd. Beide films zijn gebaseerd op boeken van schrijfster Agatha Christie. Ondanks dat hij van een vakantie in Egypte probeert te genieten, wordt detective Hercule Poirot (Kenneth Branagh) toch meegevraagd op een cruise. Hier proberen het pasgetrouwde stel Simon Doyle (Armie Hammer) en Linnet Ridgeway (Gal Gadot) hun huwelijksreis te vieren samen met familie en vrienden.

De twee voelen zich echter niet veilig en vragen detective Hercule daarom voor bescherming. De huwelijksreis op een boot door de Nijl lijkt vlekkeloos te verlopen tot het eerste vermoorde lichaam wordt gevonden. Hercule begint zo een onderzoek naar de familie, vrienden en bemanningsleden aan boord, om de moordenaar te ontmaskeren. Het scenario van deze film is wat rommelig in elkaar gezet. Het verhaal gaat grotendeels over de huwelijksreis, zonder dat er een moord wordt gepleegd. De moord zelf gebeurt pas in de tweede helft van de film, waardoor de eerste helft als wat langdradig kan overkomen. In deze eerste helft krijg je als kijker wel een kans om de personages te leren kennen. Vele van hen worden helaas te snel geïntroduceerd met uitleg wat hun relaties met het echtpaar nu precies zijn. Deze info blijft door deze manier van verhaal vertelling niet echt bij je hangen als kijker. Als je goed blijft opletten tijdens het kijken van de film valt de moordenaar wel snel zelf te ontmaskeren, waardoor je detective Poirot en het verhaal zelf voor kunt zijn. Door het schrijfwerk van de film kiezen ze ervoor om detective Poirot dingen op een gedetailleerde manier te laten onderzoeken. Als kijker krijg je helaas niet altijd mee hoe hij met zijn onderzoek bezig is en krijg je alleen het eindresultaat te zien. Verder kiezen ze er ook onnodig voor het verhaal ineens over Poirot zijn verleden te laten gaan. Zo leer je zaken over het personage, maar deze staan verder buiten de mysteries van de film zelf en komen zowat onnodig over.

Deze film zal eerst al in 2019 uitkomen, maar werd door verschillende redenen steeds weer uitgesteld. Filmstudio 20th Century Fox is in die tijd ook overgenomen door de filmstudio van Walt Disney. Door deze overname komt de film ook wat afgewerkt over zonder echte oog voor detail. Om geld te besparen, lijkt de film grotendeels in een filmstudio te zijn opgenomen met daarbij alleen een paar echte scenes van verschillende landschappen in Egypte. Wanneer personages in deze landschappen zijn, valt wel terug te zien dat ze gewoon voor een green screen staan. Naast een voorspelbaar moordmysterie verliest de film zo ook zijn geloofwaardigheid en komt wat goedkoop over. Wat het beste helpt met het overbrengen van tijd en locatie waar de film zich in afspeelt zijn de kostuums van de castleden. In de film valt wel te zien dat Kenneth Branagh plezier heeft met het spelen van de rol van Hercule Poirot en in deze film heeft hij er zelfs wat kleine komische kanten bij gekregen. De rest van de filmcast spelen hun rollen ook goed in de film en bij vele heb je wel even een moment ze te verdenken van de moord. Helaas valt de echte moordenaar wel te veel op, omdat deze wat op een te overdreven manier loopt te acteren. Zo blijft deze al snel over als de hoofdverdachte. Kenneth Branagh had als regisseur deze acteur wat meer moeten aanspreken over zijn acteerwerk. De film was dan wat mysterieuzer gebleven. Ik geef de film als cijfer een:

Marry Me

Marry Me is een nieuwe romantische komedie geregisseerd door Kat Coiro. Dit is sinds 2013 haar terugkeer als filmregisseur, want sinds 2013 heeft ze meer korte films en verschillende tv-aflevering geregisseerd van verschillende shows. De film gaat over de populaire zangeres Kat Valdez (Jennifer Lopez), die samen met haar zangpartner Bastian (Maluma) op het punt staan hun nieuwe album Marry Me uit te brengen en vervolgens zelf te gaan trouwen. Als Kat dan leert dat Bastian is vreemdgegaan, blaast ze het trouwplan en concert af. Vervolgens ziet ze Charlie Gilbert (Owen Wilson) in het publiek staan met een bord waarop staat Marry Me en besluit ze spontaan met hem te trouwen tijdens haar show. Zo verandert het leven van zowel Kat als Charlie. Kat komt nu wat wanhopig over door met een totaal vreemde te gaan trouwen, terwijl Charlie ineens in de publiciteit komt te staan wat hij helemaal niet gewend is. De twee proberen er samen gewoon het beste van te maken, maar moeten nu wel door de publiciteit en kritiek heen van het nieuws en social media.

Voor een romantische komedie komt deze film in het begin vooral over als twee losstaande verhalen van Kat en Charlie, die zo nu en dan samenkomen voor een persconferentie of een interview. In Kat haar verhaal probeert ze dan gewoon een sterrenleven te leiden en zich om de kritiek van anderen heen te werken. In Charlie zin verhaal probeert hij dan de band tussen hem en zijn dochter te verbeteren. In de tweede helft van de film komen de twee pas echt meer samen, maar komen meer over als vrienden die elkaar tot dingen uitdagen dan ze echt overkomen als een pasgetrouwd stel. De film komt zo niet sterk over als een romantische film en blijft het meer een komedie. Het verhaal komt verder wel wat bekend over en heeft wat voorspelbare of meer ongeloofwaardige kanten. Zo werken maar een paar van de komische momenten in de film, terwijl de rest meer onpraktische overkomen. Het acteerwerk in de film wordt goed gedaan, maar is verder niet echt bijzonder. Jennifer Lopez speelt zowat zichzelf als een populaire popster, die door een zware periode gaat. Verder probeert ze wel in een goed daglicht te blijven staan voor haar fans en de pers. Daarnaast lijkt ze naast de film ook het bijbehorende muziekalbum te promoten en deze verder naast de film ook probeert te verkopen. In de film wordt dan ook vaak getoond hoe ze zich voorbereidt op een concert en vervolgens krijg je dan een optreden te zien. Aansluitend krijg je te zien hoe ze aan haar nummer werkt voor ze deze uitbrengt of in een optreden gebruikt. Als ze dit niet op deze manier naar voren hadden gebracht in de film en de liedjes alleen als soundtrack gebruikt zouden hebben, zou de film een kortere speelduur kunnen hebben gehad en wat minder langdradig zijn geweest. Kat Coiro heeft naast de film ook muziekclips van liedjes uit deze film geregisseerd. Zo lijken ze beide hiermee wel wat extra mee proberen te verdienen. Voor Maluma is dit zijn eerste acteerwerk in een film, maar hij speelt eigenlijk gewoon een beroemde zanger net zoals hij in zijn muziekcarrière voor de film ook heeft gedaan. Zo krijgt hij niet echt de kans om als acteur naar voren te komen. Owen Wilson komt leuk over als een ongemakkelijke man, die meer een rustig leven gewend is en niet zo van de populariteit en social media houdt, maar hier nu toch mee moet leren zien om te gaan. Verder komt hij met Chloe Coleman goed over als vader en dochter die wat vervreemd van elkaar zijn geraakt, maar dit proberen aan te passen. Sarah Silverman speelt leuk een collega van Owen Wilson zijn personage, die hem helpt met het begrijpen van social media, maar ook zelf gebruik maakt van zijn populariteit. Ik geef de film als cijfer een:

King Richard

King Richard is een nieuwe biografie over Richard Williams de vader van toptennissers Venus en Serena Williams. De rol van Richard Williams wordt in deze biografie gespeeld door Will Smith. De film is verder geregisseerd door Reinaldo Marcus Green, voor wie dit pas zijn derde film is die hij heeft geregisseerd. De film is verder ook geproduceerd door Venus en Serena Williams.

In de film probeert Richard Williams (Will Smith) alles uit zijn gezin te halen. Hij is wel beschermend over zijn dochters, want zijn gezin woont in Compton in Californië en hij wil niet dat ze als vele andere kinderen in een ghetto belanden. Hij probeert zijn dochters tot topsporters op te voeden en leert zo dat Venus (Saniyya Sidney) en Serena (Demi Singleton) een talent voor tennis hebben. Zo probeert hij ze lid te krijgen van een officiële tennisclub zodat ze door een echte tennistrainer getraind kunnen worden. Vanwege hun afkomst en andere cultuur worden ze moeilijk serieus genomen door de rijke tennisclubs. Door vol te houden weet Richard de meiden toch in contact te brengen met een erkende trainer, maar door gebrek aan geld wil deze alleen maar Venus trainen. Richard is al tevreden dat hij eindelijk een van zijn dochters als echte topsporter getraind kan zien worden. Nu moet hij zich verder zien in te houden en zijn eigen trainingswijze achter zich te laten bij Venus haar trainingen. Vervolgens moet hij ook het nieuws zien te delen met Serena dat ze niet door de trainer getraind gaat worden. Deze film verteld een interessant verhaal over een man die het beste voor zijn eigen gezin wil, maar hier zelf ook zoveel mogelijk van probeert te profiteren. Ondanks al zijn goede bedoelingen, maakt hij wel veel gebruik van het talent van zijn dochter om er zelf ook populairder van te worden in de wereld. Tijdens scenes waarin Venus getraind wordt, krijg je vaak ook te zien hoe Richard ernaar zit te kijken, of zich ermee probeert te bemoeien. De film was zo eigenlijk beter geweest als het meer over het leven van Venus en Serena Williams zelf was gegaan. Dan had het meer over hun tennis trainingen kunnen gaan en had de sport wat meer in de film naar voren kunnen zijn gekomen. Zo had je als kijker dan ook wat over de sport zelf kunnen leren of terugzien. Omdat het script is geschreven door een beginnende filmschrijver gaat de film soms over volledige andere dingen die zelf niet echte met tennis of Venus en Serena te maken hebben. De film gaat dan meer over Richard zijn leven en hoe hij op een moeilijke manier rond een ghetto is opgegroeid. Als de film zelf meer over zijn dochters was gegaan, hadden ze de film wat beter kunnen focussen en zo een kortere speeltijd kunnen hebben gehad. Afgezien dat dit pas Reinaldo Marcus Green zijn derde geregisseerde film is, weet hij de film toch goed in beeld te brengen. Door het verhaal brengt hij de film soms apart in beeld, waar je in plaats van de tenniswedstrijden of trainingen meer ziet hoe Richard of toeschouwers erop reageren. Als hij de scenes meer bij de tenniswedstrijden had gehouden, verlies je wat mindere interesse in het spel zelf. Met de hulp van de make-up en kostuum teams weet hij wel de tijd waarin het verhaal zich afspeelt goed in beeld te brengen. Deze teams leveren goed werk, want op het einde krijg je de echte mensen waarop de film gebaseerd is te zien en de meeste acteurs lijken goed op de mensen die ze in de film spelen. Het acteerwerk wordt ook goed gedaan door de filmcast. Will Smith komt goed naar voren als een charismatische man, die het beste voor zijn kinderen wil. Op deze goede en beschermende kant na, speelt hij verder wel iemand die het altijd beter weet en liever heeft dat dingen op zijn manier gebeuren. Samen met Aunjanue Ellis, die zijn vrouw en moeder van de succesvolle tennisspelers speelt, komen ze goed over als twee ouders die alles doen om het beste voor hun kinderen te regelen. Dit leidt soms wel tot conflicten of ongemakkelijke situaties tussen de twee. Jon Bernthal speelt ook goed de succesvolle tennistrainer, die Venus op zijn eigen manier probeert te trainen wat tot hinderlijke of soms komische argumenten leidt tussen hem en Will Smith. Voor een beginnende actrice die voor deze film meer kleine filmrollen heeft gespeeld en meer in tv-series heeft geacteerd zet Saniyya Sidney goed werk neer als Venus Williams. Door het script krijg je helaas niet altijd duidelijk haar tennistrainingen te zien. De film toont dan meer hoe ze zich voelde wanneer haar vader inging tegen de manier waarop ze getraind werd door haar trainers. Omdat de film meer gaat om Richard en Venus komt Demi Singleton als Serena meer over als een extra personage en staat ze helaas meer in de schaduw van Saniyya. Ik geef de film als cijfer een: