Orphan: First Kill

Orphan: First Kill Is een prequel van de Orphan film uit 2009. Deze prequel is geregisseerd door William Brent Bell, de regisseur van The Devil Inside en The Boy. In de film weet Leena (Isabelle Fuhrman) te ontsnappen uit de Estse psychiatrische inrichting en zoekt ze op de vermiste kinderen pagina een vermist kind uit. Zo vindt en leert Leena over de vermiste Esther Albright en probeert zichzelf voor te doen als Esther voor ze door de politie gevonden wordt. Leena weet zo als de vermiste Esther in Amerika te komen bij de rijke Albright familie.

Hier moet ze nu de details van de echte Esther zien te leren en deze proberen over te nemen, zodat ze meer geloofwaardig overkomt in de ogen van de Albright familie. Als dit Leena lukt kan ze de rijke familie bestelen, maar als ze haar niet allemaal geloven loopt Leena het risico ontmaskert te worden en kan ze weer terug belanden in de Estse psychiatrische inrichting. Met deze prequel probeerde ze de onbeantwoorde vragen van de eerst Orphan film wat te beantwoorden, door bijvoorbeeld te verklaren hoe Leena vanuit Estland in het Amerikaanse weeshuis wist te belanden. Het probleem van deze prequel is dat ze Isabelle Fuhrman opnieuw voor dezelfde rol hebben gecast, maar inmiddels is ze wel ouder geworden. In de eerste Orphan film was ze Isabelle elf en moest voor de plottwist van die film acteren alsof ze eigenlijk ouder was. Tijdens het filmen van deze prequel was Isabelle al 23 en moest daarom op tegenovergestelde manier zien te acteren als een jongere iemand. Om haar geloofwaardiger over te brengen als een jonger iemand hebben ze met make-up en digitale verjongende effecten geprobeerd haar geloofwaardiger jonger te laten lijken. Sommige castleden droegen tijdens het filmen ook hoge platformschoenen, zodat Isabelle ook wat kleiner lijkt naast de rest. Ondanks alles wat ze gedaan hebben om Isabelle kleiner en jonger te laten lijken, weet je als kijker hoe het echt zit met het personage dat ze speelt. De enige die de film zo probeert te bedreigen zijn alleen de andere filmpersonages. Dit zorgt zo verder voor weinig spanning, want op wat kleine wendingen na kun je als kijker wel op het verhaal van de film vooruit blijven lopen. Dit kan dan voor een wat langdradige film zorgen. De visuele effecten om Isabelle jonger te laten lijken komen ook niet altijd zo geloofwaardig over. Het verdere gebruik van visuele effecten voor bijvoorbeeld het vuur in deze film werkt ook niet geloofwaardig, want je kunt duidelijk terugzien dat dingen zoals het vuur met CGI in de film zijn geplaatst. Het is leuk om Isabelle Fuhrman in deze prequel op een tegenovergestelde manier te zien acteren, maar dit doet ze helaas alleen wat doelloos. De verdere filmcast levert ook niet echt bijzonder acteerwerk, want de acteurs die de personages spelen weten net zoals de kijkers wel hoe alles echt zit in het verhaal. Ze proberen alleen wat onzeker te acteren, maar komen zo dom of simpel gelovend over als bijvoorbeeld ouders die hun eigen vermiste dochter niet terug weten te herkennen. Ik geef de film als cijfer een: