Top Gun: Maverick

Top Gun: Maverick is het vervolg van de eerste Top Gun film uit 1986. Dit vervolg is geregisseerd door Joseph Kosinski, de regisseur van Oblivion en TRON: Legacy. In de film wordt Pete ‘Maverick’ Mitchell (Tom Cruise) na meer dan dertig jaar dienst als een Top Gun piloot teruggevraagd door de marine. Hier wordt hem gevraagd om nieuwe Top Gun piloten te trainen voor een belangrijke en gevaarlijke militaire missie. Tijdens deze trainingen probeert Maverick de jonge piloten op zijn eigen manieren te trainen, zodat ze hun eigen grenzen weten te verleggen. Zo hoopt hij ze succesvoller op deze missie te sturen en ze weer levend terug op de thuisbasis te kunnen zien. Door het verschil van generatie en de botsende arrogantie van Maverick en de jongere piloten gaat dit alleen niet zo simpel als Maverick had gehoopt.

Na ongeveer dertig jaar weten ze deze tweede Top Gun film op een moderne, maar toch ook herkenbare manier neer te zetten. Zo zitten er vele momenten in deze nieuwe film die fans van de eerste film wel kunnen terug herkennen en zo waarderen. Verder zitten er ook genoeg momenten in om de film ook meer aanspreekbaar te maken voor de jongere generatie. Zo kunnen jong en oud beide van deze film genieten. Het is leuk om Tom Cruise nu in een leidinggevende rol te zien en jongere piloten les te geven. Zo is hij in vergelijking met de eerste film nu van leerling in leraar verandert, die alles wel op zijn eigen manier probeert te doen. Hierdoor komt hij soms wel in problemen met de mensen die boven hem staan, maar hij probeert voet bij stuk te houden voor een succesvol eindresultaat voor zichzelf en zijn leerlingen. Ze hebben dit vervolg mooi in beeld gebracht en op verzoek van Tom Cruis ook allemaal echt gefilmd. Zo is er geen gebruik gemaakt van green screen of opnames met CGI. Dankzij verbeterde filmtechnieken en deze manier van filmen, voelt de film zo meer realistisch aan alsof je zelf ook echt in een cockpit zit tijdens deze vliegtuig trainingen en missies. Voor dit realistische gevoel en manier van filmen, hebben ze echte vliegtuigen gebruikt. Een groot deel van de filmcast moest ook aan vele fysieke eisen voldoen zoals echt G-force trainingssessies ondergaan. De meeste nieuwe leden van de filmcast leveren hierdoor beter en meer realistisch werk tijdens hun vliegtuig scenes. Slechte een paar hebben gebruik gemaakt van een stuntdubbel, maar dit valt gelukkig niet terug te zien in de film. De acteurs die de piloten in training spelen, komen goed over als een gezamenlijke groep leerlingen. Door het script concentreert de film zich naast hun groep zich ook op andere dingen, waardoor de groep niet altijd zo sterk overkomt als en gezamenlijk groep. Bij de oudere groep uit de eerste film ging dit wat beter. Bij deze nieuwe groep leer je alleen echt de leerlingen goed kennen die uiteindelijk op de gevaarlijke missie gaan. Naast de training scenes en uiteindelijk missie gaat de film ook over Maverick die aan een nieuwe romantische relatie probeert te werken met Peggy Benjamin gespeeld door Jennifer Connelly. Tom Cruise en Jennifer Connelly hebben onderling en goede chemie in de film, maar deze komt alleen niet zo sterk naar voren als de chemie die Tom Cruise had met Kelly McGillis in de eerste Top Gun film. Kelly McGillis zit helaas niet in dit vervolg, omdat de regisseur en schrijvers niet echt een rol voor haar personage konden bedenken voorin dit vervolg. Zelf heeft Kelly McGillis aangegeven dat ze waarschijnlijk ook niet teruggevraagd is, omdat ze inmiddels ouder is geworden en zelf verder geen zin had zich weer in vorm te trainen voor de rol. Terugkerende acteur Val Kilmer speelt meer een cameo in deze film, want wegens zijn afgenomen gezondheid is hij nu helaas niet echt meer in staat om veel acteerwerk te leveren. Ik geef de film als cijfer een:

Operation Mincemeat

Operation Mincemeat is een nieuw oorlogsdrama geregisseerd door John Madden, de regisseur van Shakespeare in Love en Miss Sloane. De film speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog waar de geallieerden de bezette Europese gebieden proberen te bevrijden van nazi-Duitsland. Hiervoor plannen ze een grote aanval op Sicilië, maar hier bevindt zich een groot en sterk nazileger.

Om dit leger te verzwakken, krijgen inlichtingenofficieren Ewen Montagu (Colin Firth) en Charles Cholmondeley (Matthew Macfadyen) de missie om als leugen een neppe aanval op Griekenland in scène te zetten. Zo hopen de geallieerden dat de nazi’s hun troepen hier heen zullen sturen om dit gebied te verdedigen, terwijl de geallieerden dan hun echte bevrijdingsmissie gemakkelijker kunnen uitvoeren. Om deze plannen succesvol te kunnen volbrengen, moet een klein groepje geloofwaardig en gedetailleerd aan de leugen van deze aanval zien te werken om ze nazi’s hiermee af te leiden. Bij het kleinste ongeloof, blijft de militaire macht van de nazi’s te sterk in Sicilië en zou de bevrijdingsmissie alleen maar moeilijker worden om succesvol te kunnen voltooien. Deze film vertelt een interessant verhaal over een kleiner en minder bekende missie tijdens de Tweede Wereldoorlog, die van groots belang is geweest voor het succes van de bevrijdingsmissie in Sicilië. Deze missie werd echt tot in de kleinste details uitgewerkt om zo geloofwaardig mogelijk over te komen in de ogen van de nazi’s. Het is zo aangrijpend te zien hoe de mensen achter deze leugen zo gedetailleerd probeerde over te brengen voor een realistisch eindresultaat. Ze moesten bijvoorbeeld geloofwaardig een lijk als een verdronken soldaat laten overkomen met de informatie over de neppe aanval. Hiervoor moesten ze met genoeg valse details komen zodat dit lijk echt over zou komen als een soldaat die een leven heeft geleden. In de tijd van oorlog en spionage moest de besloten groep de missie in het geheim zien uit te werken. Door deze isolerende situatie begonnen ze ook wat aan elkaars vertrouwen te twijfelen. De film werkt het best wanneer het om de missie en de gevolgen van de isolerende situatie van de groep gaat. Helaas kiezen ze er soms voor om de relaties tussen de personages wat meer in detail naar voren te brengen over hoe hun vriendschap en relatie met elkaar verloopt tijdens hun missie. Hierdoor verliest de film soms wat van zijn tempo en lijkt het wat meer op een soapdrama. Als ze dit wat minder in de film hadden gedaan en de focus bij de missie gelaten hadden, zou de film wat beter zijn uitgewerkt. De filmsets, muziek kleding en haar stijl, komen passend over voor de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. Het acteerwerk wordt op een passende manier gedaan door Colin Firth en Matthew Macfadyen als de twee mannen verantwoordelijk voor de leugen. Samen komen ze goed over als twee soldaten die proberen samen te blijven werken ondanks dat ze het niet altijd met elkaar eens zijn. De rest van de filmcast zoals Kelly Macdonald proberen de twee dan te helpen met de missie in detail uit te werken en de vriendschap tussen de twee in balans behouden, zodat de missie niet verkeerd beëindigt. Ik geef de film als cijfer een:

Firestarter

Firestarter is een remake van de gelijknamige film uit 1984 die is gebaseerd op het boek geschreven door Stephen King. Deze remake is geregisseerd door Keith Thomas. Dit is na The Vigil pas de tweede film die hij heeft geregisseerd. De film gaat over het jonge meisje Charlie McGee (Ryan Kiera Armstrong), die een pyrokinetische gaven heeft om vuur te maken en beheersen. Charlie haar ouders hebben zelf ook hun eigen unieke gave, die ze hebben gekregen nadat er op hen geëxperimenteerd is tijdens hun tienerjaren door een mysterieuze overheidsorganisatie.

De organisatie zit nog steeds achter ze aan en hierom besluit Andy (Zac Efron) Charlie haar vader om samen met Charlie onder te duiken. Zo probeert hij haar uit de handen van de organisatie te houden en verder te trainen om haar vuurkrachten beter te kunnen beheersen. Zo hoopt hij dat ze zichzelf uiteindelijk zelfstandig tegen deze organisatie weet te verdedigen. Met deze remake proberen ze het Firestarter verhaal in een modern jasje te verwerken. Naast dit idee lijken ze verder niet echt te weten wat ze verder met de remake moesten doen. Zo komt de film wat rommelig over. De originele film hield het simpel door over een jong meisje te gaan die haar vuurkrachten moest leren beheersen. Deze remake maakt het helaas onnodig groter door Charlie naast vuurkrachten ook andere bovennatuurlijke krachten te geven. Naast Charlie hebben andere personages ook speciale krachten, hierdoor verliest de film wat van zijn focus op het hoofdpersonage. De film heeft verder een sloom tempo en is ook niet eng voor een horrorfilm. Naast dat het een remake is, komt de film ook wat voorspelbaar en cliché over. Door de duistere organisatie en meerder personages met speciale krachten komt de film over als minder uitgewerkte kopieën van tv-show afleveringen van Stranger Things of Fringe. De visuele effecten zien er ook niet altijd even geloofwaardig uit. Vaak wordt het vuur in de film onduidelijk getoond. Kleine vlammen komen nog geloofwaardig over, maar wanneer het over grote vurige explosies gaat, valt wel duidelijk terug te zien dat dit vuur met CGI in de film is geplaatst. Het is vreemd dat ze dit in de 1984 film geloofwaardiger over wisten te brengen na alle evoluties die in de filmtechnieken zijn gebeurd de afgelopen jaren. Een van de betere dingen aan de film is de passende soundtrack, die grotendeels door composer John Carpenter is gemaakt. Hij weet sinds zijn werk aan de eerste Halloween film altijd wel voor passende muziek te zorgen voorin horrorfilms. John Carpenter zou eerste ook de originele Firestarter film van 1984 hebben geregisseerd tot hij door de filmstudio vervangen werd. Het acteerwerk wordt aardig gedaan door de filmcast, maar valt wel tegen vergeleken de film uit 1984. In die film speelde Drew Barrymore de rol van Charlie. Voor deze film heeft ze samengewerkt met regisseur Steven Spielberg, waardoor ze op jonge leeftijd al goed naar voren wist te komen als actrice. Ryan Kiera Armstrong is ook nog aan de beginnende kant van haar acteercarrière en heeft voor deze film meer kleine rollen gespeeld. Dit is een van haar eerste hoofdrollen in een film, maar vaak zet ze de rol nog wat herhaaldelijk neer. Samen met Zac Efron heeft ze wel een goede vader dochter relatie, maar deze is ook minder vergeleken hoe Drew Barrymore en David Keith dit in de originele film naar voren brachten. Kurtwood Smith speelt ook een kleine rol in deze film, maar door de korte tijd die hij krijgt, weet hij er niet veel bijzonders van te maken en verspilt hij eigen meer zijn tijd en talent met deze film. Ik geef de film als cijfer een:

Last Seen Alive

Last Seen Alive is een nieuwe mysterie thriller geregisseerd door Brian Goodman, regisseur van Black Butterfly en What Doesn’t Kill You. De film gaat over Will Spann (Gerard Butler), die samen met zijn vrouw Lisa (Jamie Alexander) naar zijn schoonouders reist. Hun relatie begint wat op de klippen te lopen en ze proberen hieraan te werken voor ze in een scheiding belanden.

Als de twee onderweg bij een benzinestation stoppen, raakt Lisa ineens plotseling zoek. Will schakelt de hulp van de politie in en informeert Lisa haar ouders over wat er is gebeurd. Omdat Will vindt dat de politie er te lang over doet, besluit hij zelf op onderzoek te gaan. Dankzij zijn rebelse acties tijdens zijn eigen onderzoek, komt Will steeds meer als een verdachte over in de ogen van de politie en Lisa haar ouders. Om zijn onschuld te bewijzen moet hij Lisa zien te vinden voor hij zelf in de cel beland. Met deze film proberen ze een vermakelijke mysterie thriller te maken als een soort mix tussen de films Taken en Gone Girl. Deze film heeft helaas een minder niveau dankzij het verhaal van de film. Het verhaal is geschreven door Marc Frydman en dit is pas zijn tweede schrijfwerk voor een film. Dit valt aan bepaalde situaties in de film jammer genoeg wel terug te zien aan de kwaliteit van het verhaal. De film begint met een proloog die je als kijker al te veel informatie geeft, waardoor je snel op het verhaal kunt voorlopen en de mysterieuze kanten wat verloren gaan. Door het script komt het hoofdpersonage soms ook wat dom over door aparte ongeduldige beslissingen die hij neemt, die hem alleen maar meer in de problemen helpen. Met een beter uitgewerkt script had de film vermakelijker kunnen zijn geweest. De visuele effecten zijn redelijk in de film. Het meeste bloed van wonden komt geloofwaardig over, maar bij grotere effecten zoals explosies valt wel duidelijk terug te zien dat deze met CGI in de film zijn geplaatst. Door deze mindere kwaliteit word je soms even uit de film gehaald. Gerard Butler weet goed acteerwerk te leveren als de hoofdrol van de film, maar dankzij het script komt hij soms wat te overdreven over. Doordat ze als vroeg in de film verdwijnt, krijgt Jamie Alexander weinig tijd om me te werken in de film. Russell Hornsby komt verder wat standaard over als een agent die Will probeert te helpen zijn vrouw terug te vinden, maar door de rebelse kanten van Will werken ze elkaar soms ook flink tegen. Ik geef de film als cijfer een:

The Ledge

The Ledge is een nieuwe thriller geregisseerd door Howard J. Ford regisseur van Never Let Go en The Dead. In de film hebben Kelly (Brittany Ashworth) en haar vriendin Sophie (Anaïs Parello) net een avontuur van rotsklimmen achter de rug en besluiten met wat jongens hun avontuur te vieren. Als door een van de jongens Sophie om het leven komt en Kelly dit op camera weet vast te leggen, komen de jongens achter Kelly aan om de beelden te kunnen verwijderen.

Om te schuilen en aan de jongens te ontkomen, klimt Kelly de rotsen weer op. Hier eindigt ze op een bergklif met de jongens achter haar aan. Bij deze bergklif moet ze met maar een beetje overlevingsvoorraad het zien te overleven en uit de handen van de jongens proberen te blijven, die haar vanuit alle omliggende hoeken proberen te grijpen. Met deze film hadden ze een interessant idee voorin een thriller waar het hoofdpersonage vast zit op een bergklif. Dit doet al snel denken aan de film 127 Hours waar het hoofdpersonage met zijn arm vast tussen de rotsen komt te zitten en deze situatie moet zien te overleven. Ook kan de film wat doe denken aan een videogame verfilming van de Tomb Raider spellen door de bergbeklimmingen die de personages maken in de film.

Helaas heeft The Ledge een minder budget om mee te werken en verder een beginnende schrijver, waardoor ze toch met een minder eindresultaat zijn gekomen. Met een beter script waar ze beter naar de details van het verhaal en sommige situaties waarin het hoofdpersonage zich in bevindt hadden gekeken, hadden ze een betere en spannendere film kunnen hebben gehad. Helaas denkt het hoofdpersonage vaak niet goed na in de overlevingssituaties waarin ze zich bevindt. Als kijker krijg je genoeg kansen om een betere momenten en plaatsen in te beelden waarin Kelly haar acties voor meer veiligheid en beter eindresultaat had kunnen doen. Ondanks het mindere budget weten ze de plaats van de bergklif en de omliggende bergen wel goed weer te geven. Helaas komen andere dingen zoals de bloedwonden wat minder geloofwaardig over, omdat het bloed dikker en meer of verf lijkt dan echt bloed. Met een beter script en uiteindelijke film had Brittany Ashworth meer kansen kunnen hebben gehad om beter over te komen in een van haar beginnende rollen als het hoofdpersonage van een film. De jongens die achter haar aan zitten, komen ook niet echt over als een goede vriendengroep die goed weten samen te werken, om hun namen te kunnen zuiveren. De leider van de groep komt soms met zulke aparte ideeën dat hij meer overkomt als een personage uit een cartoon. Met een beter script en film hadden deze ook voor wat meer spanning kunnen hebben gezorgd. Ik geef de film als cijfer een:

Doctor Strange in the Multiverse of Madness

Doctor Strange in the Multiverse of Madness is het vervolg van de eerste Doctor Strange film uit 2016. Dit vervolg is geregisseerd door Sam Raimi, de regisseur van Spider-Man en The Evil Dead. In de film moet Doctor Stephen Strange (Benedict Cumberbatch) samen met Wong (Benedict Wong) het meisje America Chavez (Xochitl Gomez) beschermen tegen demonische krachten, die America haar krachten om tussen verschillende universums te reizen eigen proberen te maken. Om America beter te kunnen beschermen vraagt Doctor Strange Wanda Maximoff (Elizabeth Olsen) om hulp, maar dankzij America haar onbeheersbare krachten eindigen ze reizend door verschillende universums. Hier moeten ze in deze onbekende werelden America blijven beschermen tegen het kwaad dat achter hen aan reist.

Met deze film keert Sam Raimi na 9 jaar weer terug als regisseur en na 15 jaar ook weer als regisseur van een superhelden film. Hij weet weer op zijn eigen unieke manier als regisseur terug te keren. Hij weet deze film weer goed in beeld te brengen en soms op gelijksoortige manieren scenes vast te leggen zoals hij in eerdere films gedaan heeft. Fans kunnen wat meer van deze verwijzingen en hints naar zijn oude films genieten en terug herkennen. Sam Raimi zorgt bijzonder genoeg ook voor een introductie van het horrorgenre in de Marvel filmserie. Deze film maakt zo gebruik van elementen die wel spannender of zelfs eng kunnen zijn voor jonge kinderen. Ondanks dat horrorelementen niet te eng zijn, kunnen kinderen onder 12 deze film beter niet alleen kijken zonder een ouder bij zich. Naast de horrorelementen gebruikt de film ook reeksen met langdurige flitsende lichteffecten, die gevoelig kunnen zijn voor mensen met lichtgevoelige epilepsie. Sam Raimi zorgt er samen met de fotografie directeur en editors ook voor dat de visuele effecten goed en geloofwaardig overkomen. Zo weten ze de overgang tussen verschillende universums op een mooie manier over te brengen. Soms kun je bij sommige wezens wel zien dat ze met CGI in de film zijn geplaatst, maar gelukkig stoort dit niet tijdens het kijken. Om het verhaal beter te kunnen begrijpen, is het handig als je voorgaande films en series van Marvel hebt gezien en dan vooral hun Disney+ serie WandaVision. Andere verwijzingen naar voorgaande films of series legt de film zelf gelukkig wel genoeg uit zodat je kunt blijven volgen wat er gebeurt of waar het over gaat. Verder heeft de film een pakkend verhaal waar je als kijker snel in zit. Het filmscript is alleen geschreven door Michel Waldron, voor wie dit pas zijn eerste filmscript is. Hiervoor heeft hij meer scripts geschreven voor tv-series, zelfs voor de Marvel Disney+ serie Loki. Toch is het script soms wat aan de zwakke kant en worden problemen te snel of te simpel opgelost. Een regisseur zoals Sam Raimi had het wel verdient om met een betere scriptschrijver te werken. Sam Raimi en Marvel producent Kevin Feige hadden hier wel wat beter naar mogen kijken, want dan hadden ze een betere film kunnen hebben gehad. Rondom de film waren er net zoals bij de vorige Marvel film Spider-Man: No Way Home veel ideeën en theorieën over wat er in deze film naar voren kan komen. Voor een meer vermakelijkere ervaring kun je wel beter niet met te hoge verwachtingen naar deze film toegaan, want dat kan in sommige gevallen wel tot teleurstelling leiden. Sam Raimi werkt in deze film ook weer samen met muziek composer Danny Elfman, die weer voor een goede en passende soundtrack weet te zorgen. Het acteerwerk wordt ook goed gedaan door de filmcast. Benedict Cumberbatch weet na de gebeurtenissen uit de voorlopende Marvel films het personage van Doctor Strange nog op een passende en wat sarcastische manier neer te zetten. Toch is hij in deze film ook wat meer onderzoekend en onzeker met de nieuwe universums die hij ook voor een eerste keer bezoekt. Elizabeth Olsen krijgt in deze film ook de kans haar personage op een meer dramatische kant neer te zetten na alles wat haar personage heeft meegemaakt in de voorgaande films. De rest van de cast krijgen door het mindere script niet veel kansen om veel met hun personages te doen. De bekende zetten weer net zulk goed werk neer als in hun voorgaande Marvel films en verder heeft de film een paar vermakelijke cameo’s. Ik geef de film als cijfer een: