After Ever Happy

After Ever Happy is de vierde film uit de After filmserie. De film is geregisseerd door Castille Landon, die ook het derde deel van de serie heeft geregisseerd. Na de ontdekking uit de vorige film is Hardin (Hero Fiennes Tiffin) met een schokkende waarheid geconfronteerd. Zo eindigt hij woedend in een depressie wat Tessa (Josephine Langford) alleen maar weer meer van hem afwerkt. Hierdoor besluit ze hem te verlaten.

Na een schokkende gebeurtenis voor Tessa probeert Hardin toch weer bij haar terug te komen om haar te helpen, alleen is ze nu niet meer in hem geïnteresseerd. Beide moeten hun problemen aan de kant zien te leggen als ze willen dat hun relatie verder werkt, om samen een toekomst met elkaar op te kunnen bouwen, of anders verder alleen naast elkaar te leven. Deze vierde film is net zoals de voorgaande films uit de serie weer erg rommelig in elkaar gezet. Zo rommelig dat het alleen, maar lastig te volgen blijft en de uiteindelijke gebeurtenissen komen zo meer onrealistisch over en zijn haast niet meer geloofwaardig. De personages maken ook steeds weer onrealistische of onlogische beslissingen. Tessa en Hardin blijven elkaar maar opzoeken, om na een korte tijd alweer afscheid van elkaar te nemen. Deze beslissingen blijven ze ook maken, omdat ze steeds weer in korte tijd van mening veranderen. Zo komt de film meer over als een zwak welles-nietesspelletje. De meeste problemen zouden met een goed en serieus gesprek ook gewoon opgelost kunnen zijn, maar helaas blijven ze bij de films steeds voor onrealistische manieren kiezen, die de problemen vaak alleen maar onnodig groter maken.

De film wordt verder opgevuld met clichés uit een standaard romantische film, alleen komen alle relaties in deze film te gehaast over zonder enige vorm van geloofwaardige chemie. Verder wordt de film ook veel gevuld met flashbacks uit de voorgaande films. Door de slechte scrips komt het acteerwerk ook niet zo goed naar voren. Josephine Langford komt meer over als een onwetende en wat verwende tiener. Hero Fiennes Tiffin blijft overkomen als een chagrijn, die in deze film iets vriendelijke moet proberen te zijn om zijn vriendin te helpen tijdens haar eigen crisis. Toch komen ze vaak te overdreven naar voren alsof ze in een dramatischer soapserie spelen. Ze eindigen de film zo oninteressant en ongeloofwaardig voor je als kijker. Als de scripts en misschien zelfs de boeken beter waren geschreven had het gehele verhaal beste in twee boeken of films verteld kunnen worden. De serie blijft eigenlijk zo net alleen leuk voor fans van de boeken of filmserie, maar na mate van tijd waarin deze ouder worden, zullen ze hopelijk ook wel de zwakke kanten van het gehele verhaal terugzien. Ik geef de film als cijfer een:

Fall

Fall is een nieuwe survival thriller geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Scott Mann, de regisseur van Heist en Final Score. In de film gaan de vriendinnen Becky (Grace Caroline Currey) en Hunter (Virginia Gardner) na een tragische gebeurtenis weer samen een uitdaging aan om deze tragedie uit hun verleden te verwerken en hun grenzen te verleggen.

De uitdaging is het beklimmen van een 600 meter hoge radiotoren, maar tijdens de klim komen de twee in de warme hoogte vast te zitten, zonder eten, drinken en contact om met de wereld. De twee moeten het in deze situatie zien te overleven en een manier zien te vinden weer terug op de grond te komen. Met deze film weet Scott Mann een aangrijpende film te maken de hoogte in. Tijdens de beginnende scenes valt het wel terug te zien dat ze een green screen hebben gebruikt om de omgeving en hoogte in beeld te brengen. Gedurende de klim van de radiotoren weet hij gelukkig de klim omhoog meer realistisch in beeld te brengen. Zo voelt het aan alsof je als kijker samen met de personages de toren beklimt en de hoogte in gaat. Door gebruik te maken van windeffecten die op de personages blaast en verder het geluid van de wind te horen, helpt dit met het de klim geloofwaardig over te brengen. Als kijker blijft je ook geïnteresseerd in hoe de personages in leven blijven vast op dit hoge punt. Dit kan zo wel een mindere film zijn voor mensen met hoogtevrees. De film bevat helaas wel wat clichés uit andere survival thrillers en verder maken de personages soms aparte of onlogische beslissingen die ze alleen maar meer in de problemen helpt, maar ondanks dit zetten de twee actrices goed acteerwerk neer. Het is leuk om Grace Caroline Currey en Virginia Gardner eens meer hoofdrollen te zien spelen. Grace Caroline Currey speelt goed een meer getraumatiseerd iemand na wat er eerder met haar personage is gebeurd. Ze toont zo meer angst tijdens de klim naar boven, maar zorgt zo ook meer voor de verstandige beslissingen in de film. Virginia Gardner komt meer zelfverzekerd over als iemand die steeds weer naar een nieuwe adrenaline kick zoekt, maar ook haar goede kanten heeft en haar vriendin probeert te steunen. Jeffrey Dean Morgan heeft verder meer een cameo in de film, die hij op een leuke en passende manier weet neer te zetten. Ik geef de film als cijfer een:

Nope

Nope is een nieuwe Sciencefiction thriller geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door Jordan Peele, de regisseur van Get Out en Us. De film gaat over broer Oj (Daniel Kaluuya) en zus Emerald Haywood (Keke Palmer), die na het overlijden van hun vader Otis (Keith David) de familie paardenranch draaiende moeten zien te houden.

OJ en Emerald zijn er zeker van dat hun vader is komen te overlijden door een mysterieus gevallen object uit de lucht. Ze vermoeden dat dit object afkomstig kan zijn geweest van een ufo en nu proberen ze deze ufo als bewijs op video vast te leggen. Hiervoor krijgen ze hulp van de technische verkoper Angel Torres (Brandon Perea) en de documentairemaker Antlers Holst (Michael Wincott). Met deze film heeft Jordan Peele zijn derde film geregisseerd en is hij voor de verandering van genre verandert. Zijn eerste twee film waren namelijk meer horrorfilms met wat wendingen en van zijn derde film heeft hij een sciencefictionfilm gemaakt. De keuze om van genre te veranderen komt, omdat Jordan Peele geïnspireerd raakte door andere klassieke films uit dit genre. Helaas heeft hij dankzij deze inspiratie vele elementen gekopieerd uit deze bekende films, waardoor deze nieuwe film zelf helaas nog weinig unieks naar voren weet te brengen. De film heeft ook een langdradige opbouw zodat je de twee hoofdpersonages beter leert kennen, maar hier is te veel tijd voor gebruikt. Hoe de broer en zus zijn weet je al na ongeveer het eerste haf uur, maar ze hebben er wat onnodig voor gekozen de opbouw van de personages ongeveer nog een half uur langer te laten duren. De film bevat ook te veel onnodige personages die hun eigen verhaallijnen met zich meebrengen. Als Jordan Peele wat mindere personages in de film naar voren had gebracht, zou de film wat duidelijker zijn geweest. Ondanks dat de filmcast te veel personages bevat, zetten de meeste acteurs wel goed acteerwerk neer in de film. Daniel Kaluuya en Keke Palmer komen goed over als broer en zus, maar hebben beide wel een andere persoonlijkheid. Daniel Kaluuya speelt een meer rustig en stil iemand, terwijl Keke Palmer haar personage een meer hyper en komische persoonlijkheid heeft. De rest van de cast hebben meer kleinere rollen waarvan niet iedere acteur evenveel tijd krijgt. De grotere acteurs als Michael Wincott en Keith David hebben zo meer een cameo in de film. Brandon Perea en Steven Yeun spelen ondersteunende rollen, maar of beide acteurs nu echt nodig waren voorin de film blijft de vraag. Zonder een van deze twee acteurs had de film korter en duidelijker kunnen zijn geweest. Samen met fotografie directeur Hoyte Van Hoytema weet Jordan Peele de film mooie in beeld te brengen. Hoyte Van Hoytema heeft voor een nieuwe filmtechniek gezorgd, waardoor je gefilmde beelden in de donkere nacht duidelijker en op een mooie manier terug kunt zien. In eerdere sciencefiction of horrorfilms werden nacht scenes meer gebruikt om voor meer mysterie te zorgen, om monster of aliens zo op een eerste vage manier naar voren te brengen. Ondanks dat de ufo zich in deze film ook verborgen houdt, kun je nu wel duidelijker zien waar de ufo zich bevindt of waar die naar toe reist. Zo weten ze voor meer spanning te zorgen, want in sommige scenes kun je als je goed oplet soms de ufo op een verborgen manier zien bewegen. Het is alleen jammer dat deze mooie beelden van deze unieke manier van filmen wat overschaduwd worden door de langdradige en onduidelijke kanten van het verdere verhaal. Ik geef de film als cijfer een:

Beast

Beast is een nieuwe survival thriller geregisseerd door Baltasar Kormákur, de regisseur van 2 Guns en Everest. De film gaat over dr. Nate Daniels (Idris Elba), die na het overlijden van zijn ex-vrouw zijn dochters meeneemt naar de Zuid-Afrikaanse savanne naar de plaats waar hij zijn ex heeft ontmoet. Ze worden hier naartoe begeleid door Nate zijn vriend Martin Battles (Sharlto Copley), die vaker safari’s begeleid voor toeristen.

Tijdens de safari leert Martin dat er iets mis is en leert dat een bloeddorstige leeuw het lokale dorpje heeft aangevallen en de meeste inwoners gedood heeft. Wanneer ze dan in contact komen met deze leeuw worden ze al snel als zijn nieuwe prooi gezien. Nu moeten ze zich in de safari-jeep zien schuil te houden en de leeuw zijn aanvallen zien te overleven tot er hulp komt. Anders moeten ze zelf een veilige weg zien te vinden voordat ze oog in oog komen te staan met de brute leeuw. Met de film Everest uit 2015 probeerde Baltasar Kormákur, ook een survival thriller te maken over mensen die met de koude temperaturen rond Mount Everest de top probeerde te bereiken. Die film had hij wat te groot gemaakt met een te lange speelduur, waardoor je zowat de eerste helft van de film door voorbereidingen van de bergbeklimmers heen moest gaan voor ze überhaupt begonnen met het beklimmen van de berg. Zo zorgde hij voor wat langdradige momenten in deze film. Met zijn nieuwe film Beast zet hij met een kortere speelduur een wat meer spannendere survival thriller neer over een gezin die hij moet zien te overleven in de warme savanne terwijl ze steeds door een leeuw worden aangevallen. Sinds de film The Ghost and The Darkness zijn survival thrillers over leeuwen wat populairder geworden, maar werden met films zoals Prooi uit 2016 of Rogue uit 2020 dankzij mindere verhaallijnen of visuele effecten altijd lastig succesvol. Ondanks dat Beast een simpel verhaal heeft met de bijbehorende clichés uit survival thrillers en verder aardig, maar niet altijd de meeste geloofwaardige visuele effecten heeft, weten ze toch voor een vermakelijke en spannende survival thriller te zorgen. Idris Elba weet de film goed te dragen als het hoofdpersonage, die na een tragische ervaringen de band met zijn vervreemde dochters wat probeert te verbeteren. Iyana Halley en Leah Jeffries weten de twee dochters ook op een passende manier neer te zetten. De ene heeft wel wat meer acteerervaring dan de andere, maar dit komt ook wat door het standaardverhaal van de film. Het is ook leuk om de Zuid-Afrikaanse acteur Sharlto Copley in deze film terug te zien als een Zuid-Afrikaanse safari begeleider, die de gebieden en dieren goed kent. De film is mooi opgenomen in de echte Afrikaanse savanne en toont mooie beelden van deze landschappen en van de verschillende diersoorten die hier leven. Zo kan de film overkomen alsof je echt op een safari bent in de Afrikaanse savanne en leert je verder de benodigde informatie over deze gebieden en diersoorten. De film speelt ook wat in op de actuele problemen van de Afrikaanse natuurlijke landschappen en de verschillende diersoorten die hier leven. Zo proberen ze hier wat aandacht voor te vragen. Ik geef de film als cijfer een:

Prey

Prey is een prequel van de Predator filmserie. Deze prequel is geregisseerd en deels geschreven door Dan Trachtenberg, regisseur van 10 Cloverfield Lane. De film speelt zich 300 jaar geleden af in de wereld van de Comanche Nation en volgt de indiaanse meid Naru (Amber Midthunder). Ze is een ervaren krijger, maar wordt vanwege haar geslacht niet serieus genomen door de mannelijke krijgers van haar stam. Om zichzelf te bewijzen probeert ze vele krijger taken zelfstandig succesvol te volbrengen.

Zo probeert ze gevaarlijke dieren te bevechten en sommige hiervan te vangen. Alleen met haar trainingen en de hulp van haar hond Kima weet ze voor een succesvolle start te zorgen, maar wanneer ze de sporen van een onbekend iets treft, probeert ze te achterhalen wat dit voor een nieuw wezen kan zijn. Zo eindigt ze tegenover een hoger ontwikkelde Predator met zijn eigen unieke jacht en vechttechnieken. Met deze film weet Dan Trachtenberg de Predator serie weer terug in de goede richting te krijgen. Na de laatste meer komische bioscoopfilm The Predator uit 2018 leek de serie wat de verkeerde kant op te gaan. Toen the Walt Disney Company de filmstudio 21st Century Fox kocht en deze overnam, kwamen de filmrechten van de Predator serie ook bij Disney te liggen. Een film over een buitenaards jagend wezen, die zijn prooien bloederig gevild achterlaat, past niet tussen de meer kindvriendelijke familiewereld van de Disneyfilms. Hierom waren er wat zorgen bij Predator fans, maar gelukkig hebben ze dankzij streaming services toch een manier gevonden om een volwassen en bloederige Predator film op uit te brengen. Zo is er weer hoop voor fans van de Predator, Alien en andere meer volwassen filmseries van Fox waar Disney nu de rechten van bezit. Dan Trachtenberg weet samen met de filmcrew de Predator weer in het bekende gebied van een jungle terug te brengen, alleen deze keer in ouder tijdperk. Ze weten de film op herkenbare speelse manieren af te spelen en verder bekend acties en gebeurtenissen te gebruiken, die fans van de serie wel kunnen terug herkennen en zo weer waarderen. Ondanks een wat sloom begin om Naru en haar stam te leren kennen, heeft de film verder een interessant en vermakelijk verhaal. De film toont hoe zowel de mensen als de Predator in vroegere tijden te werk gingen om te overleven of hun prooien te vangen. De film bevat zijn brute actie momenten voor Predator fans, maar helaas worden sommige momenten niet altijd even duidelijk in beeld gebracht. In een scene waar Naru of de Predator een prooi vang en vervolgens slacht, wordt dit laatste helaas vaak niet duidelijk getoond. Dit kan komen door het mindere budget van de film, want niet al het bloed of dieren in de film komen even geloofwaardig over. Gelukkig wordt de Predator wel door acteur Dane DiLiegro gespeeld, die een kostuum draagt voor deze rol. In de latere predator films werd de Predator en dan vaak hun evolutie de Super Predator meer met CGI in de film geplaatst. Hierdoor verloren deze films wel wat van hun geloofwaardigheid en spanning. Amber Midthunder weet deze film ook goed te dragen als het hoofdpersonage, die op een missie is zichzelf te bewijzen. Samen met Stormee Kipp, die haar oudere broer speelt, weten ze een goede relatie neer te zetten als broer en zus, die aan elkaar proberen te bewijzen wie er beter is, maar stiekem elkaar ook wel proberen te helpen. Ik geef de film als cijfer een:

Bullet Train

Bullet Train is een nieuwe actiekomedie geregisseerd door David Leitch, de regisseur van Atomic Blond, Deadpool 2 en Fast & Furious Presents: Hobbs & Shaw. De film gaat over de crimineel met de codenaam Ladybug (Brad Pitt), die voor zijn een missie een koffer probeert te stelen van andere criminelen. Als hij deze missie succesvol weet te beëindigen wil hij het verder rustiger aan doen met zijn criminele leven en probeert hier tijdens deze missie al een begin mee te maken.

De koffer die hij probeert te stelen is in de handen van de tweeling Tangerine (Aaron Taylor Johnson) en Lemon (Brian Tyree Henry). De tweeling zitten samen in de snelste trein van de wereld in Japan om de koffer af te leveren, hierom gaat Ladybug ook aan boord van deze trein. Aanboort van de trein leert Ladybug dat de trein gevuld is met verkeerde mensen uit de criminele wereld die onderling problemen met elkaar hebben. Ladybug moet de koffer nu zo snel mogelijk in handen zien te krijgen en dan zo snel mogelijk de trein weer zien te verlaten zonder verkeerde mensen achter zich aan te krijgen. Regisseur David Leitch had voor deze film al een geschiedenis met Brad Pitt als zijn stuntdubbel in andere actiefilms. Samen hebben ze goed onderling aan deze film kunnen werken. Ondanks dat de film wordt gepromoot als een Brad Pitt film deelt hij toch veel tijd met de andere castleden van de film, die hem soms zelfs weten te overschaduwen. David Leitch weet op mooie en creatieve manieren gebruik te maken van de omgeving waarin de film zich in afspeelt. Ondanks dat de ruimte van een treincoupé kleine lijkt, weet hij hier toch voor spannende en vermakelijke actiescènes te zorgen. Hij heeft genoeg verrassende treincoupés om te gebruiken in zijn film. Verder lijkt hij wat geïnspireerd te zijn door films van Robert Rodriguez en Quentin Tarantino en lijkt zowat elementen van hun films op een respectvolle, maar toch wat gekopieerde manier over te nemen. De film is verder gebaseerd op de Japanse roman “Maria Beetle” en het uiteindelijke filmscenario is geschreven door Zak Olkewicz. Dit filmscenario is helaas pas het eerste scenario, die hij zelf heeft geschreven zonder samenwerking van andere schrijvers. Ondanks dat hij voor een vermakelijke film heeft weten te zorgen, valt wel aan de film terug te zien dat dit pas zijn eerste geschreven scenario is, want de film heeft zo zijn rommelige kanten. Het verhaal springt namelijk vaak van het chronologische hoofdverhaal vaak terug naar flashbacks of fantasierijke vooruitblikken van de verschillende personages uit de film. Dit maakt het soms lastig om de gehele film precies te kunnen blijven volgen en alle details te onthouden. Dankzij de vele trailers van de film die te veel over de film zelf en de komedie momenten weggeven, kunnen vele dingen als voorspelbaar overkomen. Voor een betere ervaring van deze film kun je beter proberen de trailers te mijden. Dan heb je meer kans dat je om de komedie van de film kunt lachen. Toch zijn vele komedie momenten wel wat aan de voorspelbare kant en dan helemaal als je bekend bent met een gemiddelde actiekomedie. Zak Olkewicz lijkt soms met zijn schrijfwerk ook wat over te komend alsof hij grappiger denkt te zijn dan hij eigenlijk is. Een ander probleem van de film is de grootte van de filmcast, want elk verschillend personage draagt wel wat extra bagage met zich mee voorin het verhaal. Hierdoor komt de film soms wel wat te vol over, want elk personage heeft haast zijn eigen achtergrondverhaal, komedie of actiestijl. De cast weet goed en vermakelijk werk neer te zetten, maar niet ieder acteur krijgt evenveel tijd. Sommige worden meer voor een kort komedie moment gebruikt, of spelen verder een vermakelijke cameo. Sommige personages komen zowat onnodig over of zorgen soms voor een meer langdradig gevoel. Met een kleinere filmcast en een meer gefocust verhaal hadden ze een beter film kunnen hebben gehad. De speeltijd had dan ook wat korter kunnen zijn geweest, waardoor de gehele film meer passender over had kunnen gekomen. Ik geef de film als cijfer een: