Boiling Point

Boiling Point Is een nieuwe drama-thriller geregisseerd deels geschreven en geproduceerd door Philip Barantini. Van deze film heeft hij in 2019 een korte film gemaakt en deze later meer uitgewerkt tot deze film. Dit is verder pas de tweede film die Philip Barantini heeft geregisseerd. Hiervoor was hij meer actief als acteur. De film gaat over het zware leven van mensen die actief zijn in en rond een restaurant. Tijdens de drukke kerstperiode probeert hoofd chef Andy Jones (Stephen Graham) samen met de andere chefs en het verdere keukenpersoneel het restaurant draaiden te houden.

Op deze avond zit het restaurant vol met kritische recensenten en andere mensen die hun beoordeling online vormen. Het personeel komt zo extra onder druk te staan. Verder verwacht de manager van het restaurant het beste van het personeel, want ze wil niet dat het restaurant met nog slechtere beoordelingen eindigt. Naast zijn eigen passie project om van zijn korte film een echte lange film te maken, lijkt Philip Barantini ook geïnspireerd te zijn geweest door het regiewerk van Alejandro G. Iñárritu. Hij heeft deze film namelijk net zoals de film Birdman gefilmd, waardoor het lijkt of de gehele film allemaal als een lange scène is gefilmd. Door de korte speeltijd van deze film is het wel wat simpelere gelukt om alles zowat in een shot vast te leggen. Daarnaast lijkt het ook op de filmwijze van de film The Revenant waar ze alleen natuurlijke lichtbronnen hebben gebruikt. Dit doet Philip Barantini ook op een haast gelijke manier door ook alleen gebruik te maken van natuurlijk licht of licht van lampen zonder verder licht te gebruiken van lampen van een filmset. De gehele film is ook opgenomen in een echt restaurant. Philip Barantini heeft alleen de film met een mildere camera vastgelegd vergeleken het camerawerk van Alejandro G. Iñárritu. Hierdoor is niet altijd alles even duidelijk te zien of zijn wat momenten meer aan de wazige kant. Ondanks de rommelige of gehaaste kanten, zijn sommige uiteindelijke gebeurtenissen toch nog wat aan de voorspelbare kant. De film brengt wel goed over hoe zwaar het werk in en rond een restaurant kan zijn. Zo worden er alleen perfecte maaltijden van de chefs en verdere koks verwacht, die op tijd klaar moeten zijn. Het bedieningspersoneel moet deze maaltijden dan op tijd en vriendelijk naar de juiste tafel zien te brengen zonder hun klantvriendelijke kanten te verliezen. Zo laat de film goed zien onder hoeveel druk deze mensen werken en waarom ze vaak tegen een burn-out aanlopen. De film speelt ook goed in op de actualiteit van hoe mensen tegenwoordig dankzij social media dingen zoals een restaurant online beoordelen.

Het verhaal komt wel wat over als andere films zoals Chef uit 2014 of Burnt uit 2015. Zo blijft het verhaal wel wat aan de bekende kant. Door de manier waarop sommige van het personeel behandeld worden door de mensen die boven ze staan, lijkt het soms ook op een kookprogramma van Gordon Ramsay. Door de filmwijze en het tempo van de film krijg je als kijker niet van elk personage duidelijk mee wie iedereen nu precies is. Zo komt de film soms net over alsof je midden in een tv-serie zoals The Office begint met kijken zonder de voorgaande afleveringen gezien te hebben. Zo krijg je alleen maar een paar personages echt goed te kennen tijdens het kijken van de film en boeit de rest je wat minder. Ik geef de film als cijfer een: